eine Seite zurück nächste Geschichte diese Seite drucken

 De Fritze-Daach


De Fritze – Daach


Frieher war, - des esch känn Witz-
In jedem zwätte Haus en Fritz !

Doch heit, do sinn die Fritze rar,
unn des esch werklich sonderbar.

Doch ach die annre deitsche Namme,
die schrumplen immer määner zamme :

De Michel hääßt seit neischdem Meike -
Unn d´ Hedwich ? Aa, die hääßt jetz Heike.

Ach Willem, Auguscht, Rudolf, Schorsch,
Hääßt heit noch sou  enn junger Borsch ?

Die Anna schreibt sich jetzert Anja,
unn d´Toni nennt mer nur noch Tanja.
-
Die alde Namme sinn passeé-
unn des duut meer e bissel weh.

Sou geht des Deitschtum Stick fer Stick
Jetz immer mäh un mäh serick.

Wer sich den Trend genau betracht
unn sich sou sei Gedanke macht, -

der denkt mit Wehmut jedenfalls,
ann die vergangne Zeide als.

Do fallen ääm dann Sache ei,
die schunn eewich sinn vorbei.
Ich will vun dänne alde Gschichte
eich änni mol ganz korz berichte :
*****
Es war vor fimfefuffich Johr,
grad hoorgenau am 6. März-

des sinn kä Schbrich, nää des esch wohr !
un ich verzäihl eich do kä Färz !
***
„Fritzel, raus“, ruft d´Jobbe Hanne,
imme ziemlich schrille Ton,

„de Vadder braucht die Millichkanne !
Ziech d´Hellschuuch aa´, mei liewer Sohn !“

Ich horch uffs Wort, ziech d´Socke a(n),
besetzt ganz mit Manscheschter-Stoff,

mei Mudder esch e liewi Fraa,
doch horchsch du nit, dann kriechsch glei Zoff.

„Jetz machen vorra, ehr zwää Fritze,
dass de Schdall ball fertig werd,
e Schann wärs, heit dehääm se sitze,
mer wääß jo nit, wies Wetter werd !

Ich fahr jetz nunner in de Laare,
Un(d) nämm de klänne Wolfgang mit.
Machen ehr zwää eich en Flaare
mit Draumus druff, des macht eich fit !“

Als die Zwää zum Houf sin draus,
esch wirrer Ruuch im klänne Haus.

Jetz schnell e Knorze Brout geknawwert
Un d´Kaffeebrieh dann nunnergschlawwert.
Dann scherren mer es Gailsche uff,
de Plugg uffs Ponywächel druff.

Blouß noch de Kaarschd.. un dann in Ruh
Ach s´Hobbemesser noch dezu.

„Wann alles gut lääft, sinn bis Elfe
In de Paffehouhl vun 12e,

6 Reihe uffgeraumt un dann
Gehn mer mit de Messer ran !

„Fritzel, führ es Gailsche blooß
äfach naus bis überd Strooß.

Bass uff, glei kummt de Rappe Hans
 ums Eck rum mit seim alde LANZ !“
*****
Uff d´Strooß naus simmer gar nit kumme,
weil uns die Ausfahrt hot genumme

nit de LANZ, nää, ´swar en Mann:
„Brrrrr“ un „ooha“ hert mers dann.

Mei Vadder drickt eraus gequeelt :
„Der Schote hot mer grad noch gfehlt!“
Dann lauter: „ Fritz, ich häbb kä Zeit !
Meer schneiren unser Hobbe heit !“

Jetz rooren ihr emol, potz Blitz :
Wer war dann jetz der 3. Fritz ?
De Lischer Fritz, der alde Schoode
War seller unerwinschte Bote,

unn bekannt bei Grouß unn Klää,
dasser trinke kann fer Zwää. 

Mei Vadder steicht vum Wache ab,
un geht d´Kellerstaffel nab.

Er kummt dann mimme Schoppe ruff –
Känn Haustrunk, nää, vum guure Wei.
De Lischer Fritz macht ää mol suff
Un saacht : „Mach gschwind noch änner nei !

Gell, ich halt eich gar nit uff ?
Wiesou dann ach, ich geh jo glei !“

*****
Kaum esch de Schobbe wirrer gfillt,
do steht schunn do de 4. Mann,
(ach änner, wu nix trinke kann )
schnappt sich des Schobbeglass un brillt :

„ Do kriechsch die Kränk, do bänn ich richtich !
Horch emol zu, was ich der saach:!
Dei Hobbe, die sinn nit sou wichtich,
die kinnen waarde noch e Daach !“

De 4. Mann, mei Unkel Fritz,
bekannt ach dorch sei Mutterwitz,
war vunn de Wassergass ruff kumme
un hot ach gleich mol Platz genumme.

Die Drei, die kummen ball in Hitz,
vorm Haus halt jetz de Määschder Fritz,
un reiht sich in die Gsellschaft ei..
ach der trinkt gäärn e Schöbbel Wei.

Doch vun der ganze Fritzeschar,
do fehlen immer noch e paar !
*
De 5. esch de Scheefer Diet,
unn ach de Herschmann, mer jetz sieht.

De Matze Fritz kummt ach verbei…
Unn guckt bei uns zum Hejfel rei.

„ Ich mach die Sauferei nit mit !
Ich geh blous korzmol nei zum Schmidd ,

Eb der mei PluggSchar scharf gemacht,
Die ich em niwwer häbb heit Nacht !“
*
„Saach emol, machsch du jetz Witz,“
määnt hinner ihm de Häänze Fritz,
„ du hosch dei Schar, ganz ohne Bosse,
doch erscht die forch Woch schärfe losse !“

Jetz sinn die Fritze all beinanner
Unn redden blouß noch dorchenanner.
E jeder will de Schlauschde sei,
bei dere Disputiererei .

Erscht als es schließlich 11e lait´,
hänn se plötzlich all kä Zeit:
„Ja eschs dann werklich schunn sou speet ?

Du glääbsch nit, wie die Zeit vergeht !!!

Anmerkung :
Die Geschichte hat sich im Hof meines Geburtshauses zugetragen
.

Klicken Sie hier, wenn Sie keine Navigation sehen